Categorie: "Al die jaren…muziek"

In de jaren die nu volgen schrijf ik zelf meer liedjes dan ooit. Neem veel op. Ik heb op een kamertje in mijn nieuwe huis in het centrum van Rotterdam een studiootje opgebouwd. Alles rond een Teac 4 A3434 sporentapedeck. Op een soortgelijk tapedeck nam George Martin Sgt. Peppers op met The Beatles. Ik heb er een drumcomputer bij. Eerst een eenvoudige, later een iets uitgebreidere, maar allebei met een voorgeprogrammeerd keuzeaanbod. Een akoestische countygitaar heb ik al sinds 1975, een elektrische Rickenbacker. Een namaak Fenderbas, een Casiokeyboardje. Wat mondharmaonica’s. Een simpele microfoon en een paar gitaareffecten. Vaak begin ik om een uur of 10 ‘s avonds te spelen en ga ik door tot diep in de nacht. Ik woon tussen 4 buren in. Ze klagen nooit, terwijl het huis zo gehorig moet zijn als de pest.

→

Vervolg: (zie "Al die jaren muziek")

Op een avond spelen we voor een tennisvereniging ergens in Schiedam. Ruud kan het geluid niet doen die avond en Clemens gaat achter de knoppen. Het wordt een topavond. Ruud, erg kritisch, regelde bij voorkeur mijn geluid zo dat het voor mij en het publiek moeilijk was om mij te horen.. Nu zag Clemens al die knoppen en schuiven voor zich en kreeg een briljante ingeving. Gewoon alles open tot aan het maximum. Het geluid was kristalhelder. De sound perfect. Eindelijk hoorde ik mezelf en in overmoedigheid speelden we de sterren van de hemel en kon ik niets ontziende monologen houden. Ik beledigde er op los. De tennisboys en girls vonden het prachtig. Ik zag steeds het lachende gezicht van Emiel (een vriend en vaste concertbezoeker) in het publiek. Het was feest.

→

De band moet een andere drummer. Peter is niet strak genoeg en zuipt teveel vinden Op een zaterdag gaan wij hem het slechte nieuws brengen. We nemen een andere drummer Peet. Peter begrijpt het en ik voel me klote. Hadden we dat wel moeten doen. Arme Peter. Peter gaat en Jan komt. Jan is enthousiast en drumt inderdaad wel steviger en blowt in plaats van zuipt. Daar kunnen wij nog wat van leren en dat doen we dan ook, zij het met mate.

We oefenen en treden regelmatig op. We verdienen geld. C. doet het management en schaft een echte telefoonbeantwoorder aan. We kopen een oude Ford Transitbus om de spullen te vervoeren. Het wordt menens. We spelen regelmatig in muziekcafé C in Rotterdam, op schoolfeesten, in kleine muziekclubs, in Gouda, in Pijnacker, in Berkel, in Utrecht. Op studentenfeesten in Rotterdam. We hebben het er druk mee. Er wordt voornamelijk eigen werk gespeeld en in de toegift doen we wat oude Nederlandse klassiekers zoals : zachtje tikt.mp3 van Rob de Nijs en The Lords.

→

Het is 1980. Het optreden voor de geestig gehandicapten was zo leuk dat we besluiten om door te gaan, maar dan wel iets serieuzer. We gaan oefenen. De band krijgt een naam. Swildanceband. John en Clemens werken op een school met een redelijke toneelzaal. Daar gaan we oefenen. Een keer per week. De band bestaat dan uit :John (zang en gitaar), Clemens (gitaar en zang), Wim (toetsen en zang), Wilco (gitaar) Nico (bas), Peter H. (drums) en ik zing en speel mondharmonica. Zeven man op een vol podium.

We oefenen een beetje en krijgen een paar optredens te doen. Vooral op scholen waar vrienden werken en in een kroeg in Bergschenhoek waar vrienden van ons toen bekend waren.

Zo treden we twee keer op op de school van Clemens. Een huishoudschool. Allemaal meisjes en omdat bijna alle liedjes over meisjes gaan (Therese, Ansje, Jacqueline, Johanna, Miranda, Carolien en zo), passen wij hier goed. We spelen en vinden het vooral zelf wel goed. Mij valt het wel op dat de dansvloer voller is tijdens de disco als wij pauzeren dan andersom. Totdat we "Meisjes" spelen van Raymond v/h Groenewoud. Er wordt gedanst !

We spelen o.a. Borsten dijen en blond haar.mp3

→

Nederlandstalige popmuziek.

Ooit begon Peter Koelewijn ermee wordt gezegd (kom van dat dak af. Dat is natuurlijk discutabel, daarvoor had je al Eddie Cristiani al met zijn Nederlandse liedjes, geïnspireerd op de Amerikaanse gitaarmuziek in de jaren 40. "Als ik een keer met mijn fiestbel bel, spring maar achterop, lieve pop", zong hij. Of "Speel die dans", een vertaling van een Amerikaanse hit. Willeke Alberti en noem maar op. Maar wat mij betreft is het O.K. om Koelewijn de credits te geven van de eerste echte orginele Nederlandse Rockclassic.

Ik raakte pas in de ban van de Nederlandse talige muziek in de jaren 70, door Herman van Veen in Carré met liedjes als Rozegeur, Liefde van Later, Alles, Cirkels en de lp’s "Morgen" en "Bloesem". Tegelijkertijd, of iets daarna, maar in ieder geval ook in de seventies, had je de opkomst en neergang van Neerlands Hoop met Bram Vermeulen als muzikaal brein. Alle shows zie ik en naast het dan nog vernieuwende cabaret van Freek draait het voor mij (in tegenstelling tot de rest van Nederland) vooral om Bram, met zijn prachtige liedjes en tweestemmige arrangementjes, Bello, Elsje, Kijk dat is Kees, later samen met Jan de Hont het prachtige 3 stemmige Arbeider en als meesterwerk "Het is veel beter zo" uit de Neerlandshoop Expres. (Ga ik nog eens coveren) Neerlands Hoop expres. Nederlandstalige Rock. Voorloper van Brams later werk. Ook prachtig.

→

Nee, zelf muziek maken is er even niet meer bij. Filmen. Scenario’s schrijven, filmen op single 8 formaat, monteren en het resultaat aan vrienden vertonen of in amateurfilmfestivals zoals in Exit te Rotterdam en t Hoogt te Utrecht. Intussen gaat de muziek natuurlijk wel door.

Ik zag het eerste grote Wingsconcert dat McCartney in Nederland gaf. Later samengevat op de dubbellp Wings over America.1976 in de Ahoyhal. Kaartje kostte 25 gulden. Dat vonden we toen wel een hoop geld, maar ach. Ik was met een vriendin en mijn zus diep geroerd en zeer onder de indruk. Toen McCartney ook nog eens een Beatleset deed met I’ve just seen a face en Blackbird was ik kippenvel. Op de stoelen. Daarna heb ik McCartney nog wel een paar keer gezien, maar niet met dezelfde beleving als toen.

→

Vervolg:

In de zomer van 1977 zat mijn eerste jaar werken erop. Jong, samenwonend in een huisje onder de huurwaarde (80 gulden per maand !) en twee salarissen te besteden. Het geld kwam met bakken tegelijk binnen. Dat betekende:veel elpees kopen, eten buiten de deur en uitgaan en dan toch nog geld overhouden. Spullen voor in huis vonden we onbelangrijk. Oude zooi van oma en ikea plunderen was genoeg. Wat een luxe.

We besloten met een zestal vrienden en vriendinnen naar Amerika op vakantie te gaan. Op zoek naar het West-Coast muziekgevoel…

→

Vervolg:

Na de deceptie van het brengen van onze eigen Nederlandstalige popmuziek kwamen we een paar jaren van rust aan voor mij, wat betreft het zelf maken van muziek. Voorlopig weer platen kopen, concerten bezooeken en het daar bij houden. Mijn vriend John ging ondertussen wel fanatiek door met het schrijven en opnemen van liedjes, maar ik koos voorlopig voor een tweede creatieve bezigheid. Het maken van Films. Op single 8, Fuji.

De platen die ik in deze jaren kocht waren van..

→

Vervolg:

Nog steeds de zomervakantie van 1976. Na de ervaring met Bovema en Koelewijn hadden we op een of andere manier Tony Berk (een toenmalige BNer) in het vizier. Wij weer een afspraak gemaakt en op naar zijn prachtige Basartstudio in de bossen bij Naarden. Een schitterend verbouwde boerderij. Tony kwam en hoorde vriendelijk onze liedjes aan. Na het laatste liedje trok hij een zorgelijk gezicht. “Weet, je” begon hij. Het is echt allemaal niet zo makkelijk hoor in deze werleld van schijnbare glitter en glamoer. Weet je wel hoe moelijk bijvoorbeeld Conny vd Bosch het had en nog steeds heeft om een beetje aan de weg te blijven timmeren ? Nee dat wisten wij natuurlijk niet. Conny vd Bosch, hadden wij daar dan een mening over moeten hebben ?

Met deze boodschap…

→

Vervolg van verleden week vrijdag:

De A&R manager twijfelde. Hij vond het toch wel goed klinken en stelde voor om het bandje bij zich te houden en dan in een vergadering te bespreken en zou ons dan wel op de hoogte stellen. Wij besloten om dat niet te doen. Nooit het bandje uit handen geven ! (maakten wij daar niet een historische vergissing? Vis aan de lijn en niet binnenhalen?).

→