Een muziekcolumn van Erik Bevaart.
Charles Edward Berry, beter bekend als Chuck Berry, is afgelopen woensdag 18 oktober 80 Jaar geworden. Hij heeft dit met een ruim een uur durend concert gevierd in nachtclub Blueberry Hill in St. Louis, waar hij al tien jaar elke maand optreedt. Zelfs de ‘duck walk’ ging hem nog goed af, aldus de berichten. De man die The Beatles en The Rolling Stones beïnvloed heeft, de schrijver die verantwoordelijk is voor klassiekers als “Come On”, “Roll Over Beethoven” en Johnny B Goode”, de muzikant die geen band heeft, want iedereen hoort immers zijn repertoire te kennen…Chuck Berry is dus een levende legende.
Waarom sta ik stil bij zo’n bericht? Eigenlijk om twee redenen. Allereerst die term…een levende legende. The Rolling Stones, Eric Clapton en U2, dat zijn regelmatig in het nieuws verschijnende levende legendes. Nog vaak optredende artiesten worden als minder exclusief ervaren. Chuck Berry is echter de vergrotende of beter nog: de overtreffende trap van een levende legende. In het rijtje James Brown, Bob Dylan, Paul McCartney, Chuck Berry hoort laatstgenoemde bovenaan of toch weer niet? Sinds 1978 hoor je immers alleen nog maar van hem als icoon, via eerbetoningen enz. De genoemde vier zijn echter bij uitstek de overlevenden die sterk bepalend zijn geweest voor de popgeschiedenis. Zij hebben buiten hun commerciële succes hun stempel op de pophistorie gedrukt. Heeft de veelvuldig gesamplede James Brown het ritme belangrijk gemaakt, de veelvuldig gecoverde Bob Dylan de inhoud van de song, is Paul McCartney natuurlijk de meest succesvolle popcomponist, zo heeft Chuck Berry op meer dan een gehele generatie muzikanten zijn muzikale invloed gehad, qua songs én gitaarlicks! Als je het niet verwacht zelfs ook nog op een ander front. Wie heeft ooit gehoord van David Grundy? Deze zanger was zo onder de indruk van Chuck Berry dat hij zich als artiestennaam Dave Berry liet aanmeten…